Golden tree

 

 خوب به این عکس نگاه میکنم،چشمامو میبندم به خودم اجازه میدم که یه سفر کوچولو داشته باشم ،بعداز یه روز گرم و پر کار،که کلی ازم انرژِی گرفته حالا میخوام دوباره پر از انرژی شم..

اگه الان اینجا بودم...

نفس میکشیدم و میذاشتم ریه هام از شادی نفس کشیدن تو این هوای پاک نفس نفس بزنن،چون هواش صاف و تمیزه،آسمونش ابی ، از اون آبی هایی که خیلی وقته آسمون شهر ما ندیده...   

عمیق تر نفس میکشم،میتونم بوی  دریاچه رو که با بوی درخت طلایی قاطی شده نفس بکشم، بوش مثل اون عطر هایی که دلت میخواد بذاری همه ی سلول های بدنت بوش کنن،دلم میخواد بوی نابش واسه همیشه توی ذهنم ثبت بشه...

صدای باد که از روی درختا رد میشه ، از آب اروم رد میشه، خالص خالص چون فقط تویی و این نسیم اروم ، هیچ چیز دیگه نیست که گوشات واسه شنیدنش بی تابی کنه 

این جا همه چیزش طبیعی،  

پر از آرامش... 

لازم نیست چمن و سبزه و گل هم اینجا باشه، یه درخت طلایی بایه نیمکت چوبی قدیمی ، که دور و ورش پره از سنگ و صخره هم میتونه قشنگ و آرامش بخش باشه و همه انرژیتو دوباره بهت بر گردونه ...

ته ته دلت

اون ته ته دلت خیلی مهمه...

همون جا که همیشه آرومه ، همون جایی که هر وقت ، حتی وقتی پر از استرسی ، 

 بهش سر میزنی آروم  آروم.

همون  جا باید قرص و محکم باشه،

 باید بری اون ته دلت توی آرامش محضت چشماتو ببندی و دلتو خالص کنی  واسه خواستت...

اون وقته که اون ته  دلت میگه : خیالت راحت همه چیزو بسپار به  من،

 من درستش میکنم

فقط تو به من اعتماد کن

آروم باشو اعتماد کن ...

My dady

دوست ندارم انقدر صبر کنی تا شاید خودم بفهمم،شاید اصلا نفهمم ، شایدم خیلی   

 دیر بفهمم... دلم میخواد بیای و بهم بگی ، اینم یه بهانس واسه اینکه بیشتر با هم 

 باشیم. شاید خیلی کوچیک  باشه ولی اونقدر بزرگ هست که تو رو از اینکه همش 

 به این   فکر باشی که  کی میفهمم  رها کنه  و منو خوشحال که بازم با همیم  

و حرفی واسه گفتن داریم ... 

قول دادی که نذازی هیچی تو دلت بمونه ...

sun flower

 

امروز درست مثل این گل های آفتاب ،پرم از انرژِی 

انرژِی آفتاب...

youngs world

you know,when you are young, every thing feels like the end of the world 

its not .... 

it is just the begining and the sun rises and sets with you...

شعر ناگفته

نه!

کاری به کار عشق ندارم!

من هیچ چیز و هیچ کسی را

                                   دیگر

                                          در این زمانه دوست ندارم.

انگار

      این روزگار چشم ندارد من و تو را

                                               یک روز خوشحال و بی ملال ببیند

زیرا

    هر چیز و هر کسی را

                                که دوست بداری

حتی اگر یک نخ سیگار

                            یازهر مار باشد

از تو دریغ می کند....

پس من با همه وجودم

                           خود را زدم به مردن

تا روزگار،دیگر

کاری به کار من نداشته باشد

                                  این شعر تازه را هم ناگفته می گذارم...

تا روزگار بو نبرد.

گفتم که   

           کاری به کار عشق ندارم!!    

                                                                          (قیصر امین پور)

هیچ وقت برای شروع دیر نیست