نمیدونم چی باعث میشه توقع ادما انقدر از هم دیگه بالا بره
انقدر بعضی وقتا بهت تلقین میکنن که میتونی توقعات بالاشونو براورده کنی که خودتم باورت میشه
میری و میبرنت تو یه راهی که اصلا راه تو نیست
ولی با اون همه توقع بازن بهت اعتماد ندارن
وقتی شکست میخوری خیلی راحت همه چیز و میندازن گردن خودت و میگن که من از اولم میدونستم که نمیشه و نمیتونی...
چی بدتر از بی اعتمادی اونم وقتی که انقدر داری طرفتو هل میدی تو راهی که خودت براش تعیین کردی!!!
چرا فقط به خودت حق میدی که ناراحت بشی یا خسته
انقدر به خودت حق میدی که حتی واسه احساسات من تصمیم بگیری
من بغض میکنم ، میرم تو کمدم میشنم و درو میبندم میذارم که بغضم اروم بشکنه مثل دلم که انقدر به ترکاش تلنگر زدی تا شکست...
ولی من نمیذارم
دلم می خواست خوشحالت کنم ولی تو حتی اجازه شادی هم به من ندادی
فقط گذاشتی بغض کنم
از اینجا به بعد توقعاتت رو بذار واسه یکی دیگه ، حالا که میدونی من کیم
میخوام خودم باشم ، خود خودم
تو شاید منو به دنیا آورده باشی و واسم زحمت کشیده باشی ولی دیگه از این جا به بعد مال منه
خستم از اینکه فقط به فکر تو باشم که شاد و راضی وباشی و همو به تو گوش کنن
میخوام یکم به خودم برسم ، خودی که انقدر باهاش غریبم که نمیدونم حتی چه جوری باهاش آشنا بشم ...
.
.
.
یادم باشه اگه از کسی خواستم کاری برام انجام بده با تمام وجود بهش اعتماد کنم
یادم باشه فقط راهنماییش کنم
هیچ وقت خودم براش راه نسازم ، فقط تو راه دستشو بگیرم
من به تو اعتماد دارم، فقط به تو
تو کمکم کن که راهم رو پیدا کنم ،
نذار از این همه بی اعتمادی ادمای دور و برم خسته بشم
کمکم کن خودم باشم ، نه چیزی که بقیه می خوان
دلم برای خودم تنگ شده...
خیلی زیاد
منم یه ساله میخوام به پدر و مادرم اینو بفهمونم نمیشه!
البته من راه خودمو میرما به کسی کاری ندارم.
آدرس وبمو اون بالا اشتباه نوشتم این درستشه.